Wat is volgens onze regelgeving directe tijd en wat niet?

Een uur directe zorgverlening is de directe contacttijd in uren tussen zorgaanbieder en patiënt in de thuissituatie/werksituatie, verplaatste directe contacttijd in uren, alsmede de tijd besteed in het kader van indicatiestelling. Voorbeelden van activiteiten die onder directe zorgverlening vallen zijn:

• de indicatiestelling (inclusief het opstellen en aanpassen van het zorgplan);
• bijwerken voortgangsrapportage.

Ook verplaatste directe contacttijd valt per 2020 onder de noemer directe tijd. Directe contacttijd kan, maar hoeft namelijk niet plaats te vinden in de thuissituatie/werksituatie. Indien directe contacttijd om efficiëntieredenen, of om te voorkomen dat de wijkverpleegkundige te laat komt bij de volgende cliënt, wordt verplaatst naar kantoor of een andere locatie spreken we over verplaatste directe contacttijd. Regelmatig komt het voor dat deze werkzaamheden als ‘huiswerk’ op de route worden verzameld en (een deel hiervan) na afloop van de route moeten gebeuren.

Verantwoording van de verplaatste directe contacttijd gebeurt op basis van wat hierover in het inhoudelijke dossier (zorgplan en planning) over langere tijd is opgenomen. De uitgevoerde interventies zijn op enigerlei wijze terug te vinden in de voortgangsrapportage, omdat deze van belang zijn voor de kwaliteit van de zorg en eventuele overdracht. Het begrip ‘verplaatste directe contacttijd’ volgt daarmee de wijze van verantwoorden van geleverde zorg volgens de registratiestandaard ‘zorgplan = planning = realisatie, tenzij’.

Voorbeelden van activiteiten die niet onder directe zorgverlening vallen zijn:

• activiteiten van niet-uitvoerenden (leidinggevenden, staf, administratie, management);
• het maken en aanpassen van de planning;
• het multidisciplinair overleg;
• preventie en voorlichting in groepsverband, dan wel individueel op kantoor (met uitzondering van AIV);
• reistijd, bijscholing, stage en dergelijke;
• werkoverleg.